e-hak24.pl - producent zawiesi pasowych, wężowych i łańcuchowych
e-hak24.pl - producent zawiesi pasowych, wężowych i łańcuchowych

Testy obciążeniowe urządzeń transportu bliskiego – przebieg

Cz. I. Metody przeprowadzania testów 

Przenoszenie i podnoszenie ładunków o dużej masie i wielkości to czynność, podczas której powstaje spore ryzyko uszkodzenia urządzenia wskutek jego przeciążenia. Powodem takich uszkodzeń jest najczęściej ograniczona wytrzymałość urządzenia transportowego, a także działanie czynników nieprzewidzianych podczas projektowania konstrukcji, np. działających sił. Aby uniknąć tego rodzaju zagrożenia, wykonuje się testy, które sprawdzają jego wytrzymałość przed oddaniem do użytku.
 

Współczynnik bezpieczeństwa

W celu zapobiegania uszkodzeniom sprzętu bądź ładunku na skutek nadmiernego przeciążenia, a tym bardziej zagwarantowania bezpieczeństwa obsługującym je osobom, sporządzono wymagania dotyczące pracy z ładunkami o dużej masie. Wymagania te zakładają, że urządzenia do przenoszenia ładunków powinny być tak skonstruowane, aby wytrzymać obciążenie ładunkiem przekraczające o określoną wartość obciążenie nominalne dla danego urządzenia. W praktyce inżynieryjnej stosuje się w tym przypadku parametr zwany współczynnikiem bezpieczeństwa [2].
 
Współczynnik bezpieczeństwa został wprowadzony w celu zapobiegania wypadkom następującym na skutek zmian w obciążeniu konstrukcji, które mogą zajść podczas podnoszenia i przenoszenia ładunku w wyniku działania nie zawsze przewidzianych sił dynamicznych. Mogą one pojawiać się np. w sytuacji ruchu ładunku podczas transportu (szarpnięcia, kołysanie). Ich uwzględnienie na etapie projektowania urządzenia umożliwia zminimalizowanie ryzyka uszkodzenia urządzenia bądź ładunku. 
 

Zasady testów obciążeniowych

Wytrzymałość urządzeń dźwignicowych określana jest za pomocą parametru udźwigu (Q) bądź dopuszczalnego obciążenia roboczego (DOR), które nazywa się również obciążeniem znamionowym bądź nominalnym. 
 
Przepisy, które aktualnie obowiązują w krajach Wspólnoty Europejskiej, stanowią, by podstawowe maszyny z zakresu transportu bliskiego (żurawie, suwnice, dźwigi) miały konstrukcję, która pozwoli bezpiecznie i bez uszkodzeń przenieść:
  • dla obciążeń statycznych:
  • dla obciążeń dynamicznych: 110% zakładanego obciążenia nominalnego.
 
Statycznymi nazywamy takie obciążenie, którego wartość rośnie powoli od zera do wartości końcowej (np. przy stopniowym podnoszeniu leżącego ładunku). Dynamicznymi nazywamy obciążenia zmieniające się w sposób nagły lub okresowo albo osiągające wielkość krańcową w momencie przyłożenia (np. szarpnięcie, kołysanie). Skutki sił działających w przypadku obciążeń dynamicznych bywają znacznie większe niż dla tych statycznych.
 
Sprzęt współpracujący z urządzeniami dźwignicowymi - taki jak zawiesia, uchwyty, trawersy itp. – został objęty normą PN-EN 13155. Norma ta wskazuje, by w konstrukcji tych urządzeń uwzględnić każdorazowo możliwość podniesienia ładunku o wadze 200% DOR bez spowodowania w urządzeniu trwałych uszkodzeń mechanicznych.
 

Metody sprawdzania wytrzymałości 

Oddanie do eksploatacji urządzeń dźwignicowych używanych w transporcie bliskim, takich jak np. suwnice czy żurawie, oznacza konieczność sprawdzenia ich wytrzymałości na obciążenia.
 
W praktyce istnieją dwie metody sprawdzenia wytrzymałości urządzeń dźwignicowych:
  • metoda obliczeniową, 
  • metoda praktyczna, polegająca na wykonaniu prób obciążeniowych.
 
Do przeprowadzenia testów używa się w większości przypadków gotowych obciążników, balastów bądź innych elementów o dużej masie. Bywa jednak, że proces realizacji testu wiąże się z problemami logistycznymi, które wiążą się z najczęściej z trudnościami w dostępności bądź dostarczeniu ciężarów na miejsce testów. Są to przypadki, w których sięga się po inne, alternatywne metody przygotowania obciążników. 
 
Metodą taką jest np. metoda opierająca się na zastosowaniu specjalnych worków wodnych oraz  dedykowanych zawiesi. W roli balastu używa się praktycznie wszędzie dostępnej wody, co pozwala na uzyskanie praktycznie każdego wymaganego ciężaru. Dostępne są również worki wodne o specjalnych parametrach, dzięki którym możliwe jest przeprowadzenie testów w miejscach o ograniczonej przestrzeni, gdzie niemożliwe jest zastosowanie rozwiązań standardowych. Metodę z wykorzystaniem worków wodnych znajduje szerokie zastosowanie w przemyśle stoczniowym, lecz nie tylko – korzysta się z niej również w innych gałęziach przemysłu oraz projektach inżynieryjnych. 
 
Elementem istotnym przy realizacji testów obciążeniowych są odpowiednie kwalifikacje osób je przeprowadzających. W przypadku obsługi urządzeń dźwignicowych wykorzystywanych w czasie testów, takich jak np. suwnice i żurawie, na terenie Polski obowiązuje posiadanie stosownych uprawnień do ich obsługi, wydanych przez Urząd Dozoru Technicznego.  W przypadku personelu hakowego konieczne jest odpowiednie doświadczenie oraz umiejętności w tym zakresie.  

 

0
Lista
0
Koszyk