Nowe przepisy dot. mocowania ładunków mają na celu polepszenie jakości transportu i zwiększenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Głównym narzędziem zmian są ujednolicone sposoby zabezpieczania ładunków. Projekt rozwiązuje problem sposobu transportu oraz jego umiejscowienia na pojeździe, ale również mówi o warunkach stosowania metod mocowania i dodatkowych możliwościach zabezpieczania konkretnych rodzajów ładunków. W nowych wytycznych podkreślono również, że nieprawidłowe ułożenie transportowanego ładunku może być przyczyną wypadków drogowych, stąd wymóg zabezpieczenia ładunku tak, aby wykluczyć możliwość zagrożenia życia ludzi, mienia i środowiska.
Nowe przepisy obejmujące obszar mocowania i transportu ładunków:
-
Przestrzeń ładunkowa powinna być utrzymana w czystości.
-
Ładunek powinien być umieszczony na podłodze przestrzeni ładunkowej pojazdu w sposób zapewniający jego stabilność.
-
Środek ciężkości ładunku powinien znajdować się możliwie najniżej i najbliżej osi wzdłużnej pojazdu.
-
Ładunek umieszczony na podłodze przestrzeni ładunkowej pojazdu kategorii N2, N3, O3 i O4 powinien być zabezpieczony w sposób uniemożliwiający jego przechylenie, przemieszczenie lub wywrócenie oraz w sposób pozwalający zrównoważyć siły wynikające z przyspieszenia lub hamowania: w kierunku jazdy: 80% ciężaru ładunku; w kierunku bocznym: 50% ciężaru ładunku; w kierunku przeciwnym do kierunku jazdy: 50% ciężaru ładunku.
-
W mocowaniu musi być każdorazowo uwzględniony współczynnik tarcia, a dla jego zwiększenia zalecane jest stosowanie dodatkowego wyposażenia (np. maty antypoślizgowe).
-
Ładunek mocuje się z zastosowaniem co najmniej jednej z następujących metod: ryglowania, blokowania (miejscowego lub całościowego), mocowania za pomocą odciągów prostych, mocowania odciągiem przepasującym od góry.
-
Rozmieszczenie oraz mocowanie ładunku powinno być sprawdzane podczas każdego załadunku, częściowego rozładunku lub przeładunku oraz po gwałtownym hamowaniu lub innym zdarzeniu mogącym negatywnie oddziaływać na mocowanie ładunku.
-
Dopuszcza się mocowanie ładunku za pomocą pasów mocujących, posiadających nacięcia poprzeczne poniżej 10% przekroju. Dopuszcza się również znakowanie elementów mocowania z drobnymi uszkodzeniami, pod warunkiem, że jest czytelne.
Podstawowe metody zabezpieczania ładunków:
Ryglowanie
Ryglowanie można wykorzystać w przypadku, gdy istnieje możliwość dopasowania kształtu ładunku do pojazdu tak, aby uniemożliwić względny ruch ładunku. Proces wymaga specjalnych urządzeń ryglujących, znajdujących się na pojeździe i ładunku. Dopuszczalne jest pozostawienie wolnych przestrzeni pomiędzy pojazdem i ładunkami, jednak nie mogą one przekraczać określonych wartości.
Blokowanie
Blokowanie stosowane jest dla sztywnego zabezpieczenia ładunku. W przypadku braku możliwości bezpośredniego wsparcia ładunku o usztywnioną część pojazdu dopuszcza się ustawienie ładunku możliwie blisko usztywnionej ściany, listwy, słupa czy innych ładunków, a następnie wypełnienie wolnych luk kawałkami drewna lub innym, podobnym materiałem. Gdy ładunek jest podatny na przechylanie się, konieczne jest zastosowanie sztywnych podpór umiejscowionych powyżej środka ciężkości ładunku, do tego celu używa się poziomych lub pionowych belek blokujących. Istnieją różne metody blokowania ładunku – blokowanie progowe, płytowe, klinowe, całościowe, oraz inne.
Mocowanie
Mocowanie ładunku na czas transportu wykonuje się z zastosowaniem
różnego typu wyposażenia –
odciągów, półpętli, zawiesi, pustych palet oraz innych, podobnych materiałów. Elementy mocowania muszą być dobrane odpowiednio do gabarytów transportowanego ładunku oraz typu powierzchni ładunkowej.
